Inhoudsopgave
Als je officiële documenten wil vertalen of ervoor wil zorgen dat je buitenlandse documenten ook geldig zijn in het huidige land waar je vertoefd, dan is het belangrijk om de documenten te legaliseren. Denk bijvoorbeeld aan diploma’s, geboortecertificaten, verblijfsdocumenten en arbeidsovereenkomsten. Dit kan met een legalisatie of met een apostille. Hieronder zullen we de verschillen tussen de twee begrippen bespreken.
Wat is een Apostille?
Een apostille is een snellere manier om je document te legaliseren. Dit komt doordat het proces is vereenvoudigd ten opzichte van een “normale” legalisatie. Met een apostille wordt bevestigd dat het document officieel door een beëdigd vertaler of notaris-functie is ondertekend. Hiermee wordt het document geldig in het buitenland. Alleen is dit bij een Apostille alleen geldig in een land wat het apostilleverdrag heeft getekend.
Voor welke documenten wordt vaak een apostille gebruikt?
Bij sommige juridische vertalingen wordt vaak een apostille gebruikt. Dit zijn onder andere:
- Notariële akten
- Documenten van geboorte
- Bij testamenten
- Verklaringen van getuigen
- Aktes omtrent een scheiding
Het Apostille-verdrag
Als Nederland zijn we aangesloten bij het Apostilleverdrag. Dit verdrag wat op 5 Oktober 1961 door meerdere landen is ondertekend, zorgt ervoor dat het legaliseren van documenten sneller kan gebeuren. Veel formaliteiten vervallen in dit proces. Documenten die een Apostille stempel bevatten zullen, in de landen die dit verdrag hebben ondertekend, worden goedgekeurd. In Nederland kan een apostillestempel worden verstrekt in het Nederlands, Engels, Frans en Duits, Spaans en Italiaans.
De volgende landen zijn aangesloten bij het verdrag:
- Albanië
- Andorra
- Argentinië
- Armenië
- Australië
- Oostenrijk
- Azerbeidzjan
- Wit-Rusland
- België
- Bosnië en Herzegovina
- Brazilië
- Bulgarije
- Chili
- China
- Costa Rica
- Kroatië
- Cyprus
- Tsjechië
- Denemarken
- Dominicaanse Republiek
- Ecuador
- El Salvador
- Estland
- Finland
- Frankrijk
- Georgië
- Duitsland
- Griekenland
- Honduras
- Hongarije
- IJsland
- India
- Ierland
- Israël
- Italië
- Japan
- Kazachstan
- Letland
- Litouwen
- Luxemburg
- Malta
- Mauritius
- Mexico
- Monaco
- Mongolië
- Montenegro
- Marokko
- Namibië
- Nederland
- Nieuw-Zeeland
- Nicaragua
- Noord-Macedonië
- Noorwegen
- Panama
- Paraguay
- Peru
- Filippijnen
- Polen
- Portugal
- Republiek Korea
- Republiek Moldavië
- Roemenië
- Russische Federatie
- Saoedi-Arabië
- Servië
- Singapore
- Slowakije
- Slovenië
- Zuid-Afrika
- Spanje
- Suriname
- Zweden
- Zwitserland
- Tunesië
- Turkije
- Oekraïne
- Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland
- Verenigde Staten van Amerika
- Uruguay
- Oezbekistan
- Venezuela
Hoe werkt een “normale” legalisatie?
Als je via de uitgebreide legalisatieprocedure je document wil loodsen, moet je door de volgende drie stappen. Als eerste legaliseert de rechtbank van de notaris en beëdigd vertaler die op het document staat. Als tweede stapmoet de handtekening gelegaliseerd worden door het Consulair Dienstencentrum (CDC) van het Ministerie van Buitenlandse Zaken in Den Haag. Als laatste stap moet in de ambassade van het land waarvoor je het document wil gebruiken de handtekening van het Ministerie van Buitenlandse Zaken gelegaliseerd worden.
